* Επιμέλεια σελίδας: Πάνος Σ. Αϊβαλής, δημοσιογράφος

Καλό ταξίδι καπετάνιε θα σε θυμόμαστε για πάντα...

Click to get cool Animations for your MySpace profile
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...............................................Καλό ταξίδι καπετάνιε θα σε θυμόμαστε για πάντα...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ



Του Νίκου Ι. Κωστάρα

            Ζούμε σε μία απνευμάτιστη εποχή του παραλόγου χωρίς θρησκευτική πίστη ενώ γιορτάζουμε το τριήμερο (Ψυχοσάββατο - Πεντηκοστή  - του Αγίου  Πνεύματος). Μάλιστα τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύμα­τος, οι Δημόσιες Υπηρεσίες έχουν αργία ενώ οι ιδιωτικές και τα εμπορικά καταστή­ματα εργάζονται γιατί δεν έχουν καμμία σχέση με το Πνεύμα. Αλλά και οι πρώτοι για την αργία ενδιαφέρονται και όχι για το πνεύμα. Ακόμη και ο διάσημος Σαρτρ τόνι­σε: «Η απώλεια της θρησκευτικής πίστεως κάνει τον κόσμο να φαίνεται παράλογος, χωρίς νόημα, αφαιρεί τα θεμέλια της ηθικής». Ενώ ο μαρκήσιος ντε Σανέ έλεγε: «Κάντε άθεο και διεφθαρμένο το λαό που θέλετε να υποτάξετε. Όσο καιρό δεν έχει άλλα ήθη από τα δικά του, θα είστε πάντα αφέντης του». Και τα «σύγχρονα κατηχητι­κά μας» τα ΜΜΕ ανέλαβαν αυτή την απο­στολή του Διαβόλου. Αν μορφώσεις τους ανθρώπους χωρίς θρησκεία θα κάνεις έξυ­πνους διαβόλους. «Αφαιρέσετε το θεό από τις έδρες και από τα θρανία και θα έχετε συγκομιδή από διαβόλους» (Ουέλιγκτον). Η βασιλεία του Σατανά έχει φτάσει στην ωρίμανσή του αφού «όπου έχει ναό ο θεός εκεί ο διάβολος   θα   έχει  παρεκλήσι (Μπαίλλεϋ). Η μεγαλύτερη επιτυχία του Σατανά είναι να παρουσιάσει της απόψεις του σαν χριστιανικές. Η αθεΐα του παρελ­θόντος ήταν αρρώστια της διάνοιας,  ή τωρινή αθεΐα αρρώστια της ψυχής.
            Και όμως όλοι ζητούμε ψιθυριστά το φωτι­σμό του Αγίου Πνεύματος. Περιμένουμε ν' ακούσουμε μέσα στο γεγονότα το βήμα του θεού. Απελπισμένοι από την αλλο­τριωμένη και άπιστη εποχή διψούμε για ουρανό. Ζητούμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας. Όλοι έχουν την ανάγκη Του ακόμη και αυτοί που τον αγνοούν. Καμιά εποχή δεν αισθάνθηκε όσο η δική μας την καταλυτική δίψα μιας υπερφυσικής σωτηρίας. «Έχουμε χρέος να θεωρούμε το Θεό ως πνεύμα, πανίσχυρο αθάνατο και τέλειο. Διότι, αν και αόρατος για τα μάτια των ανθρώπων, παρ' όλα αυτά φανερώνεται με τα έργα του». Αυτά τα λόγια είναι του Αριστοτέλη. Όλος ο κόσμος πλέει στις ενέργειες του Θεού. Ο Θεός είναι πνεύμα και το πνεύμα «όπου θέλει πνέει» (Ιωαν. 3,8). Άλλωστε το πνεύμα του θεού «επεφέρετο επάνω του ύδατος» (Γεν, 1,2). Και ο Χριστός τόνισε στην Σαμαρείτιδα «Πνεύ­μα ο Θεός,   και  τους προσκυνούντας αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν (Ιωαν. 4,24).
            Η Αγία Τριάς, ο Τριαδικός θεός συνίσταται από τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιο Πνεύμα. Στην καθημερινή μας ζωή πολλές φορές προσευχόμαστε και παρακαλούμε το Θεό, το Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους που θεωρούμε πως μας προστα­τεύουν αλλά κανείς δεν απευθύνει την έκκληση του στο Άγιο Πνεύμα και ας υπάρχει στα εικονίσματα μας, όπως στη Βάπτιση και στη Πεντηκοστή. Στη Βάπτιση εμφανίζεται ως περιστέρι για να δείξει τον ειρηνικό χαρακτήρα του Αγίου πνεύματος και στην Πεντηκοστή εμφανίζεται ως φλόγα για να δείξει τα χαρακτηριστικά του πυρός, που είναι καθαρτικό. Το Άγιο Πνεύ­μα με την καθαρτική του ιδιότητα διώχνει αυτό το ρύπο και αποκαθιστά τον άνθρω­πο στην αρχική του λαμπρότητα. Το Άγιο Πνεύμα είναι η σφραγίδα με την οποία ο Θεός αποθέτει στην ψυχή μας την εικόνα της θείας Του φύσεως και αγιότητος. Το Άγιο Πνεύμα ανήκει στην «άκτιστη πραγ­ματικότητα Του θεού», «το Θεόδοτο αγαθό της χάριτος του Παρακλήτου».
            «Εν πυρίναις γλώσσαις εξαπέστειλεν ο Θεός το Θείον Αυτού Πνεύμα», στους Αποστόλους για να αποκαλυφθεί η τερά­στια δύναμη του Αναστάντος Ιησού Χρι­στού. Προ της Πεντηκοστής εστάθη αδύ­νατο στους Αποστόλους να επιδείξουν την ιδιαιτερότητα τους. Εφοβούντο. Τους έλει­πε η «παρρησία», η τόλμη, το άφοβον, καρ­πός του Αγίου Πνεύματος. Και όλα άλλα­ξαν μετά την Πεντηκοστήν, ότε ενδύθησαν «δύναμιν εξ ύψους» (Λουκ. 24,49) καθώς το «πνεύμα τους έδινε δύναμη λόγου» (πραξ. 2,5) και.όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος «ο καρπός του πνεύ­ματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστις, προκοπή, εγκράτεια» (Γαλ. ε 22, 23).
            Η επίκληση του Αγίου Πνεύματος κατά τη θεία Λειτουργία τονίστηκε στην συμπλή­ρωση του Συμβόλου της Πίστεως από την Β' Οικουμενική Σύνοδο, τονίζοντας: «Και εις το Πνεύμα το Άγιο, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιόν συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λάλησαν δια των προφητών».
            Ο προφήτης- Ιωήλ προφήτευσε «ότι μετά την έλευση του Μεσσία στον Κόσμο, ο Θεός θα μοίραζε τα χαρίσματα του Πνεύ­ματος σε όλους τους ανθρώπους». Μόνο στη σύγχρονη αλλοτριωμένη εποχή οι «πνευματικοί» μας άνθρωποι ξέχασαν την αποστολή τους. Και το Άγιο Πνεύμα σκηνεύει σ' αυτούς που έχουν απλό λόγο και απλούστερο βίο, στους ταπεινούς και σ' εκείνους που έχουν καθαρή καρδιά «εν πνεύματι και αλήθεια». Το Άγιον πνεύμα να μας φωτίσει.

Νίκος Ι. Κωστάρας

Προσκύνημα στην Μονή Καλτεζών Μαντινείας


 Μονή Καλτεζών Μαντινείας

Του Νίκου I. Κωστάρα


Σταμάτησε προσκυνητή πριν
μπεις να προσκυνήσεις Είναι η Μονή των Καλτεζών τ’
ακοίμητο λυχνάρι και του Μοριά ιστορικό, λα­μπρό προσκυνητάρι Εδώ) στην τουρκική σκλαβιά
ήταν κρυφό σχολείο και δω του Έθνους έγινε το πρώτο Στρατηγείο...
(Β. Γεωργακούλιας)




Η Μοναχή Αικατερίνα, ξενάγησε τα μέλη της Εν.Ε.Λ.


Εδώ στη Μονή Καλτεζών συναντάς την Ορθοδοξία κα την Ελληνική Επα­νάσταση. Το μοναστήρι έγινε κολυμβήθρα για το Εθνικό μας αναβάπτισμα, εδώ ανάσανε η λευτεριά. Σε αυτά τα' ιερά λιθάρια ακούμπησε η Ελλάδα μας. Οι κληρικοί κάτω στους θόλους του Μοναστηριού εμψύχωσαν τους σκλαβωμένους και κατάλληλα καλλιεργούσαν την ιδέα για την ελευθε­ρία Όπως στην Αγιά Λαύρα, ο Πα­λαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε την Επανάσταση, εδώ ο Επίσκοπος Ελους Άνθιμος στη Μονή Καλτεζών ευλόγησε την Πρώτη Ελληνική Διοίκη­ση του αναγεννημένου νέου Κράτους, "την Γερουσία όλου του Δήμου των Επαρχιών της Πελοποννήσου", την Πελοποννησιακή Γερουσία Στις 26 Μαΐου 1821 έθεσαν το πρώτο θεμέλιο για το χτίσιμο της Νέας Ελλάδας, σα­ράντα πρόκριτοι της Πελοποννήσου με τις ευλογίες του Έλους Ανθίμου και Θεοδώρητου Βρεσθένης μετά του Κοινού Αρχιστράτηγου Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Ξεκινώντας από την Τρίπολη και παίρνοντας το δρόμο για την Καλαμά­τα αφού περάσουμε την Κάτω Ασέα στρίβουμε αριστερά όπως δείχνει η πινακίδα και μας βγάζει στη Μονή Καλ­τεζών. Μια απόσταση 31 χιλιόμετρα από την Τρίπολη. Αν κάποιος βρεθεί από το δρόμο της Τρίπολης - Σπάρτης μπορεί να φθάσει στη Μονή από Βλαχοκερασιά - Καλτεζές.
Μπροστά σου ατενίζεις ένα περιμα­ντρωμένο λευκό συγκρότημα που μο­νάζει σαν μεσαιωνικό φρούριο με την είσοδο του από ανατολικά, στολισμέ­νο με λουλούδια κα τριαντάφυλλα ενώ ασφαλίζεται από μια παμπάλαια σιδεριά

Στο μέσον του Μοναστηριού ορθώ­νεται μεγαλόπρεπα ο ναός του Αγίου Νικολάου. Είναι τρισυπόστατος ναός (Αγίου Νικολάου, Προφήτου Ηλία και Μεταμορφώσεως). Όπως ατενίζεις με ευλάβεια το καθολικό του ναού θα προσέξεις την χαρακτηριστική αγιο­γραφία με τα μεγάλα ελαστικά μάτια των Αγίων από την αγιογράφο μοναχή Ειρήνη Κυριαζή από τη Βλαχοκερασιά. Εδώ προϋπήρχε μονα­στήρι που ερημώθηκε. Μέσα στα χα­λάσματα βρέθηκε η θαυματουργική εικόνα του Αγίου Νικολάου από τον
Ηλία Λυρώνη, καταγόμενο από τη Ρούμανη Καλτεζών. Ξενιτεμένος στη Σμύρνη, έβλεπε στον ύπνο του τον Αγιοθαλασσίτη να τον προτρέπει να επιστρέψει στην πατρίδα του ο Ηλίας Λυρώνης, έγινε μοναχός και πήρε το όνομα Ανανιάς και έβαλε στόχο να χτίσει το μοναστήρι, αφού πρώτα έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι με τη θαυμα­τουργική εικόνα "την Εύρεση".
Βρήκε δυσκολίες αλλά δεν υποχώ­ρησε. Κατόρθωσε να ιδρύσει το μονα­στήρι (1710) και έγινε ηγούμενος της Μονής, ο διώκτης του Τούρκος Αγάς έγινε βοηθός του και συνεργός του στο χτίσιμο του Μοναστηριού. Στην πύλη της Μονής είναι εντοιχισμένη τε­τράγωνη πλάκα με την ακόλουθη κτητορική επιγραφή:
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΠΟΥ ΝΙ­ΚΟΛΑΟΥ ΤΗΣ ΚΑΛΤΕΖ1ΑΣ ΕΠΟΝΟ­ΜΑΖΟΜΕΝΗ ΩΚΟΔΟΜΙΘΗ ΕΠΙ ΒΑΣΙ­ΛΕΙΑΣ ΣΕΛΙΜ Γ ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΕΟΣ ΚΟΥΑΝΑΝΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΕΚ ΚΩΜΗΣ ΡΟΥΜΑΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΤΕΖ1ΑΣ ΧΑΡΙΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΝ ΕΤΕΙ ΣΩΤΗΡΙΩ 1795.

Ο Ηγούμενος Καλλίνικος
Όπως μαρτυρείται, η οικοδόμηση της Μονής περατώθηκε το 1795 και το Μοναστήρι στα χρόνια της Σκλαβιάς έγινε 'Κρυφό Σχολειό" για τα Ελληνό­πουλα Εχπσαν υπόγεια σήραγγα που οδηγούσε στο ανήλιαγο και υγρό θόλο του "Κρυφού Σχολείου". Είχε κατα­σκευαστεί θολωτή είσοδο φρουριακού τύπου με διπλούς θόλους και τουφεκίστρες και σε εξοπλισμένη φιλόθυρα προετοιμασμένη για το ξεσηκωμό του Εικοσιένα Το Κρυφό Σχολειό δεν είναι θρύλος. Το συντήρησε, παρά τις καταδιώξεις, ο βαθύτατος πόθος του τυραννουμένου έθνους να υπάρξει", τονίζει ο ιστορικός Διον. Κόκκινος. Τό­τε ηγούμενος της Μονής των Καλτε­ζών ήταν ο ατρόμητος κανονάρχης Καλλίνικος Σουρλόπουλος, που είχε δημιουργήσει αποθήκες πυρομαχικών για την επανάσταση. Αυτός και οι μο­ναχοί μετέδιδαν στους λαϊκούς την ά­για φλόγα της ψυχής τους για να γίνει πίστη και να κερδηθεί η Λευτεριά Ο ίδιος συνέδεσε το ράσο με το καριοφίλι:
"Χαρά που τόχουν τα βουνά τα κάστρα περηφάνεια να βλέπεις διάκους με σπαθιά παπάδες με ντουφέκια..." Το ράσο κόλπωνε μέσα του τη ρω­μιοσύνη και η ρωμιοσύνη καλπωνόταν μέσα στο ράσο. Αυτό δεν μπορεί να το ανατρέψει καμιά δύναμη. Σε κάθε κλα­ρί στο Μοναστήρι των Καλτεζών, σε κάθε λιθάρι του, σε κάθε λουλούδι του είχε θρονιασθεί η ελληνική ιδέα της λευτεριάς, ετοιμάζοντας το υπόγειο θολωτό κελί της Μονής, στο οποίο θα συνήρχονταν οι επιφανέστεροι πρόκριτοι, Αρχιερείς και Οπλαρχηγοί. Στην επιτυχία της Συνέλευσης των Καλτε­ζών συνετέλεσαν οι μεγάλες προσπά­θειες και θυσίες της Μονής, με τη δραστηριότητα του ηγουμένου μοναχού Καλλίνικου και των λοιπών μοναχών. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας κι ε­θνεγερσίας του 21 θυσιάστηκαν από το ιερατείο της 11 πατριάρχες, 100 μη­τροπολίτες και περισσότεροι από 6.000 ιερείς και μοναχοί. 'Τα μονα­στήρια ήταν τα πρώτα προπύργια της επανάστασής μας. Οι περισσότεροι καλόγεροι σκοτώθηκαν εις τον αγώ­να", τονίζει χαρακτηριστικά ο Μακρυ­γιάννης. Εάν σήμερα είμαστε ελεύθε­ρα Έλληνες είναι γιατί υπήρξαν κληρικοί στη δούλη Ελλάδα, που διεφύλαξαν τα όσια και ιερά της φυλής μας.

Α’  Πελοποννησιακή Γερουσία
Όταν αποφάσισαν οι πρόκριτοι και καπεταναίοι του Μοριά να κάμουν συ­νέλευση, διάλεξαν σαν καταλληλότε­ρο μέρος το Μοναστήρι της Καλτεζιάς. Εδώ συνήλθε στις 26 Μαΐου 1821 η Α Πελοποννησιακή Γερουσία αποτε­λούμενη από 40 προκρίτους και σύνταξαν το πρώτο επίσημο δημόσιο έγγραφο του Ελευθέρου Ελληνικού Κράτους. Ορκίστηκε η επταμελής Διοίκηση-Γερουσία και το ψήφισμα, το πρακτικό του διορισμού, ονομάστηκε «Πατρίς». Η Θεϊκή σφραγίδα συνέδεσε το ράσο με τη φουστανέλα, το μπαρούτι με το λιβάνι, το σταυρό με το καριοφίλι. Στο ναό του Αγίου Νικολάου εγένετο η ορκωμοσία των προκρίτων. Στη Μονή φυλάσσεται το Ευαγγέλιο, στο οποίο ορκίστηκαν όσοι αποτέλε­σαν την Α Πελοποννησιακή Γερουσία Τότε, ο φλογερός πατριώτης Επίσκο­πος Έλους Άνθιμος πήρε από τη ζώνη του Σωτήρη Χαραλάμπη τις δύο πιστό­λες του και τόνισε με βροντερή φωνή:

"Έλληνες, ο Κύριος ευλόγησε και άγια­σε τα όπλα σας!". Και οι συγκεντρωμέ­νοι ξέσπασαν σε ζητωκραυγές ελευ­θερίας. Μετά την εκλογή της, η Γερου­σία πηγαίνει και εγκαθίσταται στη Στεμνίτσα Γορτυνίας για περισσότερη α­σφάλεια. Ανατριχιάζει κάθε προσκυ­νητής επισκέπτοντας τους ιερούς αυ­τούς χώρους, όπου πάρθηκαν αποφά­σεις για τον ξεσηκωμό του Εικοσιένα, ενώ σε ανάμνηση του ιστορικού γεγο­νότος ιδρύθηκε παρεκκλήσιο προς τιμή του Αποστόλου Κάρπου, ενός α­πό τους Εβδομήκοντα Αποστόλους. Ακόμη, προς τιμήν του Αγίου Νεκτα­ρίου, λίγα μέτρα δυτικά, έξω από τον περίβολο της Μονής, που είναι το Κοι­μητήριο της Αδελφότητας. Ο Θεόδω­ρος Κολοκοτρώνης είχε χαρίσει ένα ασημοκάντηλο, τάμα του Γέρου του Μοριά στο ιστορικό μοναστήρι της Καλτεζιάς.

Επιδρομή του Ιμπραήμ
Στο τέλος του Μαΐου 1825 πέρασε από το μοναστήρι Καλτεζών ο Ι­μπραήμ και υπέστη σοβαρή επίθεση από τους κλέφτες. Έτσι, όταν έφτασε στο μοναστήρι ξέσπασε τη μανία του στα δάση και ντουβάρια. Έκαψε το μοναστήρι και το περίφημο δάσος από βελανιδιές και καστανιές. Ευτυχώς, οι μοναχοί είχαν προφτάσει και πήραν μαζί τους ό,τι μπορούσαν από τα σκεύη της Μονής και τη Θαυματουργή Εικόνα του Αγίου Νικολάου. Το μονα­στήρι κάηκε αλλά η εκκλησία εσώθη. Όταν έφυγε ο Ιμπραήμ, οι μοναχοί ξα­ναγύρισαν στο μοναστήρι και το επι­σκεύασαν. Αλλά το καταστραμμένο μοναστήρι έγινε μετόχι της Μονής Γεργοεπισκόπου Τσιπιανών όπως και τη Μονή Ρεκίτσας.
Ότι είχε απομείνει απ’ τον Καταχτητή το είχε αποτελειώσει η αντιβασιλεία του Όθωνα. Ο Ναός του Αγίου Νικολάου έμεινε κλειστός, αλειτούργητος. Μόνο το φως της ιστορίας έστηκε εκεί για να σαβανώσει τη δυστυχία.
Από το 1900 ξεπετάχτηκε η σπίθα από τη στάχτη με την εκλεκτή του Θεού Μοναχή Μαγδαληνή.
Το 1925 ιδρύεται από τη μοναχή Ευφημία Βαρουξάκη Επαγγελματική Σχολή (Βιοτεχνικό Σχολείο Αγίου Νικολάου Καλτεζών).
Μια χούφτα ψυχωμένες γυναίκες απαρνήθηκαν τη ζωή τους για να κρατήσουν την πίστη στο Θεό και για να καλλιεργήσουν τα άνθη της ελευθερίας.
Σήμερα οι λιγοστές μοναχές αγωνίζονται για να εγγυηθούν τη συνέχεια της Πίστεώς μας και την πιστότητα της Ιστορίας μας με ηγουμένη την Βερονίκη Μοιράγια από τις Κολλίνες και συνασκήτρια και άριστη βοηθός την Κατερίνα Κανέλλου από την Άμφισσα (βραβευθείσα από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών) και τις άλλες δυο αδελφές Παρασκευή Κοκκινιά και Παναρέτη Τσαγκαλάκη. Προσπαθούν και μοχθούν έτσι ώστε να παραμείνει η πύλη της Μονής ανοικτή, «αγκιστρωμένη» στην παράδοση χωρίς πλουμίδια και πολυτέλειες, ενάντια στην αντιπνευματική αλλοτριωμένη καταναλωτική κοινωνία, προσφέροντας πνευματική και ψυχική ενθάρρυνση στους πιστούς που διψούν για ουρανό και τιμούν τους ελευθερωτές του γένους.

Νίκος I. Κωστάρας

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ



Του Νίκου Ι. Κωστάρα

            Ζούμε σε μία απνευμάτιστη εποχή του παραλόγου χωρίς θρησκευτική πίστη ενώ γιορτάζουμε το τριήμερο (Ψυχοσάββατο - Πεντηκοστή  - του Αγίου  Πνεύματος). Μάλιστα τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύμα­τος, οι Δημόσιες Υπηρεσίες έχουν αργία ενώ οι ιδιωτικές και τα εμπορικά καταστή­ματα εργάζονται γιατί δεν έχουν καμμία σχέση με το Πνεύμα. Αλλά και οι πρώτοι για την αργία ενδιαφέρονται και όχι για το πνεύμα. Ακόμη και ο διάσημος Σαρτρ τόνι­σε: «Η απώλεια της θρησκευτικής πίστεως κάνει τον κόσμο να φαίνεται παράλογος, χωρίς νόημα, αφαιρεί τα θεμέλια της ηθικής». Ενώ ο μαρκήσιος ντε Σανέ έλεγε: «Κάντε άθεο και διεφθαρμένο το λαό που θέλετε να υποτάξετε. Όσο καιρό δεν έχει άλλα ήθη από τα δικά του, θα είστε πάντα αφέντης του». Και τα «σύγχρονα κατηχητι­κά μας» τα ΜΜΕ ανέλαβαν αυτή την απο­στολή του Διαβόλου. Αν μορφώσεις τους ανθρώπους χωρίς θρησκεία θα κάνεις έξυ­πνους διαβόλους. «Αφαιρέσετε το θεό από τις έδρες και από τα θρανία και θα έχετε συγκομιδή από διαβόλους» (Ουέλιγκτον). Η βασιλεία του Σατανά έχει φτάσει στην ωρίμανσή του αφού «όπου έχει ναό ο θεός εκεί ο διάβολος   θα   έχει  παρεκλήσι (Μπαίλλεϋ). Η μεγαλύτερη επιτυχία του Σατανά είναι να παρουσιάσει της απόψεις του σαν χριστιανικές. Η αθεΐα του παρελ­θόντος ήταν αρρώστια της διάνοιας,  ή τωρινή αθεΐα αρρώστια της ψυχής.


    Και όμως όλοι ζητούμε ψιθυριστά το φωτι­σμό του Αγίου Πνεύματος. Περιμένουμε ν' ακούσουμε μέσα στο γεγονότα το βήμα του θεού. Απελπισμένοι από την αλλο­τριωμένη και άπιστη εποχή διψούμε για ουρανό. Ζητούμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μας. Όλοι έχουν την ανάγκη Του ακόμη και αυτοί που τον αγνοούν. Καμιά εποχή δεν αισθάνθηκε όσο η δική μας την καταλυτική δίψα μιας υπερφυσικής σωτηρίας. «Έχουμε χρέος να θεωρούμε το Θεό ως πνεύμα, πανίσχυρο αθάνατο και τέλειο. Διότι, αν και αόρατος για τα μάτια των ανθρώπων, παρ' όλα αυτά φανερώνεται με τα έργα του». Αυτά τα λόγια είναι του Αριστοτέλη. Όλος ο κόσμος πλέει στις ενέργειες του Θεού. Ο Θεός είναι πνεύμα και το πνεύμα «όπου θέλει πνέει» (Ιωαν. 3,8). Άλλωστε το πνεύμα του θεού «επεφέρετο επάνω του ύδατος» (Γεν, 1,2). Και ο Χριστός τόνισε στην Σαμαρείτιδα «Πνεύ­μα ο Θεός,   και  τους προσκυνούντας αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν (Ιωαν. 4,24).
      Η Αγία Τριάς, ο Τριαδικός θεός συνίσταται από τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιο Πνεύμα. Στην καθημερινή μας ζωή πολλές φορές προσευχόμαστε και παρακαλούμε το Θεό, το Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους που θεωρούμε πως μας προστα­τεύουν αλλά κανείς δεν απευθύνει την έκκληση του στο Άγιο Πνεύμα και ας υπάρχει στα εικονίσματα μας, όπως στη Βάπτιση και στη Πεντηκοστή. Στη Βάπτιση εμφανίζεται ως περιστέρι για να δείξει τον ειρηνικό χαρακτήρα του Αγίου πνεύματος και στην Πεντηκοστή εμφανίζεται ως φλόγα για να δείξει τα χαρακτηριστικά του πυρός, που είναι καθαρτικό. Το Άγιο Πνεύ­μα με την καθαρτική του ιδιότητα διώχνει αυτό το ρύπο και αποκαθιστά τον άνθρω­πο στην αρχική του λαμπρότητα. Το Άγιο Πνεύμα είναι η σφραγίδα με την οποία ο Θεός αποθέτει στην ψυχή μας την εικόνα της θείας Του φύσεως και αγιότητος. Το Άγιο Πνεύμα ανήκει στην «άκτιστη πραγ­ματικότητα Του θεού», «το Θεόδοτο αγαθό της χάριτος του Παρακλήτου».
            «Εν πυρίναις γλώσσαις εξαπέστειλεν ο Θεός το Θείον Αυτού Πνεύμα», στους Αποστόλους για να αποκαλυφθεί η τερά­στια δύναμη του Αναστάντος Ιησού Χρι­στού. Προ της Πεντηκοστής εστάθη αδύ­νατο στους Αποστόλους να επιδείξουν την ιδιαιτερότητα τους. Εφοβούντο. Τους έλει­πε η «παρρησία», η τόλμη, το άφοβον, καρ­πός του Αγίου Πνεύματος. Και όλα άλλα­ξαν μετά την Πεντηκοστήν, ότε ενδύθησαν «δύναμιν εξ ύψους» (Λουκ. 24,49) καθώς το «πνεύμα τους έδινε δύναμη λόγου» (πραξ. 2,5) και.όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος «ο καρπός του πνεύ­ματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστις, προκοπή, εγκράτεια» (Γαλ. ε 22, 23).
            Η επίκληση του Αγίου Πνεύματος κατά τη θεία Λειτουργία τονίστηκε στην συμπλή­ρωση του Συμβόλου της Πίστεως από την Β' Οικουμενική Σύνοδο, τονίζοντας: «Και εις το Πνεύμα το Άγιο, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιόν συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λάλησαν δια των προφητών».
            Ο προφήτης- Ιωήλ προφήτευσε «ότι μετά την έλευση του Μεσσία στον Κόσμο, ο Θεός θα μοίραζε τα χαρίσματα του Πνεύ­ματος σε όλους τους ανθρώπους». Μόνο στη σύγχρονη αλλοτριωμένη εποχή οι «πνευματικοί» μας άνθρωποι ξέχασαν την αποστολή τους. Και το Άγιο Πνεύμα σκηνεύει σ' αυτούς που έχουν απλό λόγο και απλούστερο βίο, στους ταπεινούς και σ' εκείνους που έχουν καθαρή καρδιά «εν πνεύματι και αλήθεια». Το Άγιον πνεύμα να μας φωτίσει.

* αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" Μάιος 2011 αρ. φ. 225

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ


EΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ


ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Του Νίκου Ι. Κωστάρα


«Είναι μάταιο ακόμη και να μιλάμε
για ελευθερία και δικαιοσύνη,
αν δεν καταφέρουμε να σώσουμε
την κατοικία του ανθρώπου»
Φραντζίσκο Κοσίγκο

            Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Στοκχόλμη (13/12/1972) καθιερώθηκε η 5η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα προστασίας του Περιβάλλοντος. Ήταν μια διάσκεψη για το περιβάλλον έπειτα από την οποία δημιουργήθηκε το πρόγραμμα περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών. Και εκδόθηκε η Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για το ανθρώπινο περιβάλλον (φυσικό, τεχνητό, πολιτιστικό περιβάλλον) με 24 κοινές αρχές που να εμπνέουν και να κατευθύνουν τους λαούς του κόσμου για τη διατήρηση και βελτίωση του ανθρώπινου περιβάλλοντος. Η Γη είναι το κοινό μας σπίτι, το οποίο οφείλουμε να σεβόμαστε. Το περιβάλλον, η διασφάλιση της ποιότητας και η αποκατάστασή του δεν είναι καθήκον του διπλανού μας, είναι καθήκον δικό μας, όλων μας. Η μάχη για το περιβάλλον περνάει από τον τρόπο ζωής μας. Η μόλυνση του περιβάλλοντος ξεκινά από μέσα μας, δεν αυτοκτονεί η φύση ... αλλά εκτελείται από εμάς.
            Δυστυχώς δεν μελετήθηκε υπεύθυνα αυτή η διακήρυξη για να ληφθούν δραστικά μέτρα και να σωθεί το περιβάλλον. Το περιβάλλον απαιτεί διεθνή συνεργασία. Η μονομερής λήψη μέτρων δεν βοηθάει. Απαιτούνται ριζικές αλλαγές ώστε ν’ αποτραπεί η καταστροφή της Γης. Ο πλανήτης «πεθαίνει» από τη ρύπανση κι εμείς δεν ενεργοποιούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση. Έτσι, σήμερα η ατμόσφαιρα έχει γίνει ένας απέραντος αγωγός δηλητηριωδών αερίων, η γη έχει μεταβληθεί σ’ έναν απέραντο οικουμενικό σκουπιδότοπο, ενώ οι θάλασσες, οι λίμνες, τα ποτάμια έχουν αρχίσει να μοιάζουν με τεράστιους ανοικτούς οχετούς.
            Η ρύπανση του περιβάλλοντος και η προστασία του από αυτήν αποτελεί σήμερα ένα από τα περισσότερο πιεστικά προβλήματα που απασχολούν τη Διεθνή Κοινή Γνώμη αλλά και τις κυβερνήσεις των διαφόρων λαών. Το γεγονός αυτό υπήρξε αποτέλεσμα της τρομακτικής υποβάθμισης του χώρου μέσα στον οποίο ζούμε, εργαζόμαστε και αναπτύσσουμε τις δραστηριότητές μας την τελευταία εικοσιπενταετία. Η μόλυνση υπήρξε το βαρύ τίμημα που πλήρωσε ο άνθρωπος για την πρόοδό του. Τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζεται η ζωή βρίσκονται σε κίνδυνο από την ανθρωπογενή αλλαγή του κλίματος και καταστροφή του περιβάλλοντος σε παγκόσμια κλίμακα. Η τελευταία κλιματολογική μεταβολή έρχεται ως συνέπεια της αλόγιστης επέμβασής μας στο περιβάλλον, στην καταχρηστική χρήση των πόρων του, στην καταναλωτική μανία που μας κατέλαβε και η οποία αφήνει πίσω της καταστροφικά κύματα.
            Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος σύντομα μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή του ανθρώπινου πολιτισμού. Η διατάραξη της ισορροπίας των οικοσυστημάτων ήταν συνέπεια της διατάραξης, ωστόσο η αδιαφορία του ευρύτερου κοινού συνεχίζεται, οι νόμοι καταπατούνται, τα δάση καίγονται, οι πόροι καταναλώνονται, οι παραλίες μολύνονται, η ατμόσφαιρα ρυπαίνεται. Η μόλυνση της ατμόσφαιρας δεν γνωρίζει εθνικά σύνορα. Η ατμόσφαιρα της γης υφίσταται σκληρή δοκιμασία τα τελευταία χρόνια. Απορροφάει κάθε χρόνο δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακος, το οποίο εκπέμπουν οι καμινάδες των εργοστασίων, οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων και οι πυρκαγιές των δασών. 
Μπαίνοντας στην τρίτη χιλιετία βιώνουμε τις συνέπειες από τη μόλυνση του περιβάλλοντος ενώ πυκνώνουν τα σύννεφα ενός περιβαλλοντικού ολοκαυτώματος χωρίς προηγούμενο. Είμαστε άπληστοι, ασυνείδητοι και μητροκτόνοι και η μητέρα φύση μας εκδικείται. Αλλάζει δραματικά το κλίμα της Γης και το περιβάλλον καταστρέφεται. Τεράστιες εκτάσεις δασών καίγονται, οφειλόμενες τόσο σε φαινόμενα όπως το Ελ Νίνιο αλλά κυρίως στην ανθρώπινη απληστία και αδιαφορία, ενώ χιλιάδες είδη ζώων αφανίζονται. Πάνω από ένα εκατομμύριο πουλιά πεθαίνουν κάθε χρόνο τρώγοντας πλαστικά σκουπίδια. Αντίστοιχα, εκατό χιλιάδες θαλάσσια θηλαστικά διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο.
Ο ατμοσφαιρικός αέρας διαρκώς ρυπαίνεται και μολύνεται και η τρύπα του όζοντος μεγαλώνει. Οι υγρότοποι λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα. Η αποψίλωση των δασών έχει οδηγήσει σε έντονη διαταραχή των υδροφόρων οριζόντων. Έτσι, το νερό από φυσικό αγαθό εν αφθονία γίνεται εμπορικό προϊόν εν ανεπαρκεία. Από ελεύθερο αγαθό γίνεται σταδιακά οικονομικό και σε πολλά σημεία μολυσμένο. Το πόσιμο νερό στο έλεος των φυτοφαρμάκων. Η μόλυνση του πόσιμου νερού από την αλόγιστη χρήση των φυτοφαρμάκων, του ραντίσματος και της λίπανσης. Το έδαφος έχει διαβρωθεί από όλα αυτά τα δηλητήρια τα οποία στο τέλος καταλήγουν στα υπόγεια ύδατα προκαλώντας τη μόλυνσή του ώστε σε μερικά χρόνια να είναι ο μεγάλος κίνδυνος του πληθυσμού της ανθρωπότητας. Η υδάτινη πανίδα και χλωρίδα απειλούνται με αφανισμό, ενώ με ιλιγγιώδη ρυθμό μειώνονται τα υδρευτικά αποθέματα της Γης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το 2025, οπότε ο πληθυσμός της γης θα έχει υπερβεί τα δέκα δισεκατομμύρια, 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε 53 χώρες είτε θα ζουν σε καθεστώς λειψυδρίας είτε θα κινδυνεύουν άμεσα απ’ αυτήν. Έτσι, στο μέλλον δεν πρέπει να αποκλειστούν αντιπαραθέσεις ή και συρράξεις για τον έλεγχο των υδάτινων πόρων.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος, μέσω της διοχέτευσης χημικών αποβλήτων στον υδροφόρο ορίζοντα, καταστρέφει αρκετά ποτάμια και θάλασσες στην Ευρώπη. Ενώ αργοπεθαίνει η λεκάνη της Μεσογείου. Στην Ελλάδα αυτά τα τόσο επικίνδυνα απόβλητα εξακολουθούν ν’ αποθηκεύονται σε βαρέλια, ενώ πολλές φορές ρίχνονται ανεξέλεγκτα στη θάλασσα.
Η άνοδος του ποσοστού του διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων στην ατμόσφαιρα, συντελεί στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Την καταστροφή συμπληρώνουν οι χλωροφθοριούχοι άνθρακες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος. Η στιβάδα πάνω στη χώρα μας μειώνεται με ρυθμό 3%-4% ανά δεκαετία. Η τρύπα του όζοντος συνεχώς αυξάνει με αύξηση της επιβλαβούς υπεριώδους ακτινοβολίας. Αυτή τη στιγμή, η έκτασή της είναι 200-πλάσια από αυτή της Ελλάδος. Όσο μειώνεται το όζον της ατμόσφαιρας τόσο αυξάνονται και οι εμφανίσεις καρκίνου του δέρματος. Το ανοσοποιητικό και το αναπαραγωγικό σύστημα του ανθρώπου φθίνει.
Οι επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου, τα τοξικά απόβλητα, η επέκταση της ερήμου, η καταστροφή των δασών και τα  πυρηνικά είναι προβλήματα που απαιτούν διεθνή συνεργασία με την οικολογική συνείδηση σε εμβρυϊκή κατάσταση.
Όταν κάποτε δούμε την πολιτιστική ερήμωση και την οικολογική καταστροφή θα είναι πολύ αργά. Χωρίς περιβάλλον δεν θα υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία. Μέσα από Πατερικά κείμενα φαίνεται η αγαθή προαίρεση του Θεού να «κατακυριεύσει ο άνθρωπος τη Γη, όχι όμως να την καταστρέψει, ενώ η ορθόδοξος εκκλησία πρωτοστατεί για τη διάσωση του φυσικού περιβάλλοντος». Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου αλλά δεν εισακούονται. «Οι επιστήμονες δεν έχουν δύναμη. Η δύναμη στο σημερινό κόσμο βρίσκεται στο χρήμα, στον πλούτο και οι κυβερνήσεις δεν εισακούουν τους επιστήμονες. Δεν πρέπει να συγχέουμε την επιστήμη με την τεχνολογία. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις δεν είναι αυτές καθαυτές επικίνδυνες αλλά ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται τις καθιστά επικίνδυνες για τον άνθρωπο και για τον κόσμο», τονίζει ο αμερικανός καθηγητής του Χάρβαρντ και τιμημένος με το Νόμπελ Ιατρικής Τζώρτζ Γουόλντ. Ο κίνδυνος για την ανθρωπότητα και το φυσικό περιβάλλον από την πληθυσμιακή έκρηξη του ανθρώπινου στοιχείου είναι πολύ μεγαλύτερη κι από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Τα σκουπίδια πνίγουν τη γη. Ο πολιτισμός μας έχει μεταμορφωθεί εν πολλοίς σε «πολιτισμό των σκουπιδιών». Η αποτέφρωση των σκουπιδιών και των βιομηχανικών λυμάτων απελευθερώνει χλώριο σε τεράστιες ποσότητες.  Όλα αυτά χάνονται στον ουρανό αλλά ξαναπέφτουν στη γη υπό μορφή όξινης βροχής. Οι ΗΠΑ παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες σκουπιδιών και αποβλήτων και κατασπαταλούν τους φυσικούς πόρους όσο καμιά άλλη χώρα στον κόσμο. Κι ενώ σε άλλους τομείς εμφανίζεται πρόθυμη να διαθέσει τεράστια κονδύλια, στα οικολογικά ζητήματα φαίνεται να υστερεί και αυτό «για μια χούφτα δολάρια». Έτσι ώστε ν’ αποτύχει η διεθνής συνδιάσκεψη των κρατών στο Κιότο της Ιαπωνίας.
Ακόμη και η πολυδιαφημιζόμενη παγκοσμιοποίηση στρουθοκαμηλίζει για την προστασία του περιβάλλοντος. Τα λόγια και οι συζητήσεις δεν αρκούν. Αν η προστασία του περιβάλλοντος εξασφαλιζόταν από εξαγγελίες και επιτροπές, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Δυστυχώς, όμως, όσο πομπωδώς ανακοινώνονται τα μέτρα και οι δράσεις, τόσο μικρό, αν όχι αρνητικό, αποτέλεσμα έχουν. Μόνο τα έργα μπορούν να σώσουν τον πλανήτη μας. Οι υπεύθυνοι στάθηκαν ανίκανοι να συλλάβουν τη σημασία και τη σοβαρότητα των διαγραφομένων κινδύνων. Για να επιβιώσουμε θα πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε με ένα νέο τρόπο. Θα πρέπει ν’ αποκτήσουμε περιβαλλοντική συνείδηση και ν’ αναγνωρίσουμε ότι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος εξασθενεί την ασφάλεια όλων. Και όπως τονίζει ο Ιβαν Ίλιτς «όσο περισσότερο εθίζεται ο πολίτης στην κατανάλωση τυποποιημένων αγαθών και υπηρεσιών τόσο γίνεται λιγότερο ικανός να διαμορφώσει το περιβάλλον του». Ενώ οι ερευνητές να μη βιάζουν τη φύση, όπως στη γενετική βιοτεχνολογία, γιατί αυτόν τον βιασμό οι αρχαίοι μας πρόγονοι τον χαρακτήριζαν ως «ύβριν», και που αναπόφευκτα οδηγούσε στην εκδίκηση των Θεών. Αφού και ο Νίτσε προσευχόταν: «Θεέ μου! Βοήθησέ με! Η έρημος ολοένα μεγαλώνει· αλίμονο σε αυτόν που εντός του κρύβει ερήμους.» Η ανυπαρξία του «οικολογικού ενστίκτου» δείχνει και την ανυπαρξία ίσως και του πολιτισμού μας. Ας αφυπνισθούμε για να προστατεύσουμε το περιβάλλον μας. «Όταν ακούς να χτυπάει η καμπάνα μη ρωτάς για ποιόν χτυπάει· χτυπάει για σένα».

Νίκος Ι. Κωστάρας